TAMADUN MELAYU

Pada asalnya, tamadun Melayu boleh dijejaki sejak zaman Paleolitk lagi iaitu Zaman Batu Awal kira-kira 35,000 tahun dahulu, diikuti dengan zaman Meseolitik ataupun zaman Batu Tengah kira-kira 11,000 tahun dahulu, Zaman Neolitik ataupun zaman Batu Baru kira-kira 5,000 tahun dahulu, dan Zaman Logam iaitu Zaman Gangsa-Besi kira-kira 2,500 tahun dahulu.

Tamadun Melayu telah mengalami proses perkembangan yang lama dan melalui beberapa manifestasi yang berbeza. Manifestasi ini penting dalam pembentukan Tamadun Melayu. Penerimaan agama Islam sebagai asas Tamadun Melayu merupakan perkembangan yang paling penting dan membentuk sebuah Tamadun Melayu Islam yang cemerlang, gemilang, dan terbilang. Tamadun Melayu terdiri daripada sekelompok manusia yang secara luasnya digolongkan sebagai kumpulan orang Melayu, tertumpu kepada suatu Wilayah di Asia Tenggara yang dikenali dengan pelbagai nama seperti Gugusan Kepulauan Melayu(Malay Archipelago), Gugusan Kepulauan Melayu-Indonesia, Nusantara, Alam Melayu dan Tanah Jawi. Dua perkara penting yang mewarnai Tamadun wilayah ini ialah Bahasa Melayu yang menjadi bahasa perhubungan luas(Ligua franca) di seluruh kawasan ini, dan agama Islam yang menjadi pelengkap kepada pembentukan Tamadun Melayu.

Istilah Melayu boleh merujuk kepada tiga perkara yang berbeza, iaitu ras(genetik), kebudayaan dan bahasa. Istilah ras Melayu merujuk kepada kumpulan orang Melayu yang boleh diasingkan daripada kumpulan lain dari segi ciri-ciri fizikal luaran dan kebudayaannya. Kebudayaan pula merujuk kepada ilmu pengetahuan sesuatu kumpulan manusia yang diwarisi dan diturunkan daripada satu generasi kepada satu generasi yang lain. Ilmu pengetahuan ini berfungsi seolah-olah seperti satu sistem pengoperasian manusia oleh sebab ianya memberitahu manusia bagaimana untuk berfungsi dengan manusia lain, alam sekitar dan kuasa-kuasa ghaib. Bahasa adalah sistem percakapan yang digunakan untuk berhubung dengan penutur-penutur bahasa yang sama. Ras Melayu(atau rumpun Melayu) selalunya bertutur dalam kumpulan keluarga bahasa Melayu-Indonesia yang mengelompokkan bersama-samanya sub-keluarga bahasa-bahasa Melayu, Jawa Melayu, Sunda, Madura, Acheh, Minangkabau, Sasak, Melanau, Iban, Bajau, Murut, Bugis, dan Sulu.

Sains, kesenian dan teknologi yang dihasikan oleh Tamadun Melayu adalah sesuatu yang unik dan mencerminkan keperluan-keperluan serta nilai-nilai kebudayaan Melayu. Tamadun Melayu menghasilkan satu sistem sains tepat yang tersendiri berdasarkan kepada keperluan-keperluan kebudayaan Melayu. Sebagai contohnya pengukuran jarak(seperti sejengkal, sedepar, hastar dan rantai) dan timbangan(seperti cupak, gantang, dan koyan)adalah berbeza daripada sistem-sistem penekatan lain dan berkaitan rapat dengan keperluan serta pengalaman masyarakat Melayu. Pelbagai bentuk kesenian telah dihasilkan dalam Tamadun Melayu, seperti seni persembahan(Tarian Melayu dan Mak Yong), artifak(songket dan bursana), Syair perbahasa dan pantun. Ilmu-ilmu teknologi yang dihasilkan oleh Tamadun Melayu menunjukkan kebijaksanaan tempatan. Sebahagian daripada ilmu-ilmu ini boleh dilihat daripada pembinaan(Istana, Masjid, dan rumah) dan pembuatan barang-barang keperluan harian(seperti keris dan songket).

Secara umumnya nilai-nilai yang menjadi asas kepada Tamadun Melayu berteraskan kepada nilai-nilai agama Islam. Kesemua nilai-nilai tersebut berkait rapat dengan konsep Iman yang terdapat dalam agama Islam seperti saling hormat-menghormati orang lain, bertimbang rasa, bersopan santun, dan berbudi pekerti. Nilai-nilai asa ini boleh dilihat dalam ungkapan-ungkapan Melayu seperti peribahasa, perumpamaan dan perpatah-perpatih. 

 

 TAMADUN MELAYU SEBAGAI ASAS TAMADUN MALAYSIA

Sistem pemerintahan

Malaysia merupakan sebuah Negara bangsa berbentuk persekutuan yang mengandungi komponen beberapa buah negeri Melayu yang pernah menjadi negeri-negeri Melayu Bersekutu, Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu dan Negeri-negeri Selat. Paksi atau landasan utama yang menyumbang kepada pembinaan dan pemantapan tamadun Malaysia ialah Tamadun Melayu- Islam. Setiap politi Melayu, diperintah oleh raja atau sultan atau Yang di-Pertua. Sistem pemerintahan beraja (sistem pemerintahan raja berpelembagaan) adalah sumbangan utama tamadun melayu dalam tamadun Malaysia. Perlembagaan Malaysia memaktubkan dua institusi beraja iaitu Yang di-Pertuan Agong dan Majlis Raja-Raja Melayu sebagai komponen penting dalam pemerintahan demokrasi berparlimen di Negara kita.

Yang di-Pertuan Agong merupakan ketua agama Negara yang mengetuai tiga badan di dalam kerajaan iaitu badan pemerintahan (eksekutif), badan perundangan (legislatif) dan badan kehakiman (judikatif). Yang di-Pertuan Agong tidak terlibat di dalam politik dan pemerintahan Negara dan baginda berdasarkan bidang kuasanya boleh mewakilkan tugasnya kepada sesiapa atau suruhanjaya yang dilantik atau perkenan baginda. Baginda merupakan payung dan paksi kepada perjalanan sistem pemerintahan Negara. Baginda tidak berkuasa mutlak, sebaliknya baginda bertindak atas nasihat Perdana Menteri atau Jemaah Menteri seperti yang termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia.

Agama dan Adat Istiadat

Kedatangan agama Islam telah memantapkan tamadun Melayu silam. Islam dan adat Melayu menjadi salah satu struktur dan elemen penting kemelayuan dalam tamadun Malaysia. Islam terus menjadi faktor definitif Melayu iaitu orang Melayu sebagai orang yang mengamalkan adat istiadat Melayu, berbahasa Melayu dan beragama Islam. Pentakrifan Melayu ini telah diletakkan ke dalam Perlembagaan Persekutuan yang merujuk takrifan Melayu dari sudut undang-undang. Islam juga bukan sahaja menjadi faktor yang mentakrif Melayu, juga dimaktubkan dalam di dalam Perlembagaan Persekutuan bahawa Islam adalah agama bagi Persekutuan Malaysia dan setiap raja atau sultan adalah ketua agama bagi setiap negeri di dalam Persekutuan Malaysia.

Peruntukan ini termaktub di dalam Perkara 3 (1) Perlembagaan Persekutuan Malaysia, dan menerusi peruntukan ini, pihak kerajaan pusat menerusi Jabatan Agama Islam Malaysia (JAKIM) dan kerajaan-kerajaan negeri melalui pihak berkuasa agama negeri melaksanakan pembangunan agama Islam dalam pelbagai bidang seperti melaksanakan pentadbiran hukum syariah Islam tetapi dengan bidang kuasa yang terbatas dan tertentu sahaja. Menurut perlembagaan, wujud kebebasan beragama tetapi bagi penganut agama Islam, kerajaan boleh mengawal atau menyekat aliran atau fahaman kepercayaan yang dianggap menyeleweng atau sesat.

Bahasa, Kesenian dan Kesusasteraan

Perkembangan dan penyebaran Islam di Alam Melayu tidak dapat dipisahkan daripada peranan penting yang dimainkan oleh bahasa melayu. Bahasa Melayu merupakan bahasa tertua di rantau Asia Tenggara. Bukti-bukti epigrafi menunjukkan bahawa bahasa Melayu sudah digunakan sejak abad ketujuh Masihi. Sebelum kedatangan Islam, bahasa Melayu dikenali sebagai bahasa Melayu Kuno iaitu hasil percampuran bahasa Melayu Kuno dengan bahasa Sanskrit. Bahasa Melayu Kuno inilah yang digunakan untuk menulis batu-batu bersurat memakai huruf yang berasal dari huruf Kawi dan Nagari yang berasal dari Palava. Menurut deCasparis, bahawa Melayu Kuno yang ditulis dalam bentuk tulisan Palava ini telah digunakan oleh orang Melayu di kawasan Sumatera Selatan. Penggunaan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar agama Islam telah meningkatkan taraf, kecekapan dan kewibawaannya. Istilah- istilah yang baru dan cara penghujahan dan pernyataan yang baru demi mengungkapkan penegasan dan penghujahan yang lebih rumit dan kompleks tetapi lebih tepat, persis dan saintifik.

Bagi kesusasteraan Melayu tradisional, kedatangan Islam membuka lembaran baru dalam kehidupan masyarakat Melayu tradisional. Agama Islam yang membawa sinar baru kepada masyarakat turut juga membawa memperkenalkan tulisan yang wajar dan sesuai untuk dikembangkan penggunaannya di Alam Melayu. Dengan itu, kertas yang sekian lama digunakan di Timur Tengah dan di Barat, mengambil alih peranan yang dimainkan oleh batu, logam, daun lontar dan sebagainya. Dakwat dan kalam juga ikut diperkenalkan penggunaannya. Tidak keterlaluan juga dikatakan bahawa tulisan Jawi telah diterima oleh masyarakat Melayu serentak dengan mereka menerima Islam dan mereka hanya mengambil sedikit masa untuk menyesesuaikan tulisan itu pada bunyi-bunyi yang terdapat dalam bahasa mereka untuk dijadikan tulisan bahasa Melayu sendiri.

Era kolonialisme di Alam Melayu hampir 500 tahun memperlihatkan bahawa mereka tidak berjaya memusnahkan khazanah pusaka warisan tamadun Melayu yang penting iaitu bahasa. Sastera dan pelbagai aspek kesenian yang menjadi komponen penting atau teras kepada kebudayaan dan tamadun Melayu. Ini kerana pihak penjajah Belanda dan Ingggeris menumpukan usaha mereka untuk menguasai institusi politik, pentadbiran serta ekonomi di Alam Melayu. Pada masa yang sama, mereka tidak pula menghalang perkembangan bahasa, sastera dan kesenian Melayu. Malah ada di kalangan mereka yang bertindak sebagai penaung atau pengkaji bahasa, sastera dan kesenian yang terus menerus berkembang.

Sebelum Perang Dunia Kedua, kebanyakan negeri Melayu khususnya bekas Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu iaitu Kedah, Perlis, Kelantan, Terengganu dan Johor menggunakan bahasa Melayu secara meluas bagi tujuan rasmi seperti dalam surat-menyurat dan penulisan minit. Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan bahawa Melayu menjadi bahasa kebangsaaan dan bahasa perantaraan untuk digunakan dalam semua maksud rasmi dan bahasa lain walaupun boleh diajar dan dipelajari. Pelajaran 1961 juga telah menetapkan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama dalam sistem pendidikan Negara. Dalam dasawarsa lepas, bahasa melayu dilihat agak kehilangan arah dan tercari-cari jati diri kerana remaja dan pelajar lebih mengemarkan menggunakan bahasa rojak atau bahasa Inggeris. Lantaran itu, dalam tahun 2006, pihak Dewan Bahasa dan Pustaka telah diberikan kuasa oleh kerajaan untuk memantau malah mengambil tindakan terhadap mana-mana pihak yang menyalahgunakan atau mencemarkan kesucian bahasa kebangsaan ini.

Sistem Perundangan

Antara catatan awal mengenai undang-undang Islam di Tanah Melayu adalah pada prasasti Terengganu yang ditemui pada tahun 1899 di Sungai Teresat, Kuala Berang, Terengganu. Batu bersurat ini bertarikh 17 Rejab 702 H bersamaan dengan 22 Februari 1303 M. Ia mengandungi beberapa catatan tentang hukum Islam yang perlu dilaksanakan, iaitu tentang tanggungjawab pemerintah melaksanakan dan menguatkuasakan ajaran Islam, pemberian dan penerimaan hutang, rejam atau hukum sebat ke atas penzina, hukum menuduh zina dan tentang kesaksamaan antara semua orang sama ada orang atasan atau rakyat bawahan.

Satu lagi warisan yang membuktikan undang-undang Islam telah diamalkan dalam kerajaan Melayu ialah Undang-Undang Pahang yang disusun semasa pemerintahan Sultan Abdul Ghafur Muhaiyiddin Shah (1592-1614) di bawah pengaruh Undang-Undang Melaka. Dalam era penjajahan misalnya di era British, mereka tidak berjaya merosakkan kepercayaan atau keimanan orang Melayu terhadap Islam, tetapi dapat melemahkannya. Bahkan tiada bantahan daripada orang Melayu apabila British memperkenalkan undang-undang mereka, tidak seperti reaksi keras orang Melayu apabila mendapat tahu pihak British akan memperkenalkan Malayan Union.

Pembudayaan Ilmu

Dalam konteks pembudayaan ilmu pengetahuan, tamadun Melayu berperanan memberikan makna yang tepat terhadap konsep dan budaya ilmu yang perlu diamalkan oleh sesebuah masyarakat yang bertamadun. Semangat Iqra’ antara aspek sosial yang mendapat kesan langsung dengan kedatangan Islam di Alam Melayu. Islam telah mengubah kedudukan ilmu dan pendidikan masyarakat Melayu sehingga menganggapnya sebagai persoalan yang amat penting. Dengan kedatangan dan penerimaan Islam, golongan ilmuan mendapat tempat yang wajar dalam masyarakat malah diberikan penghormatan yang cukup tinggi oleh semua lapisan masyarakat. Kedatangan Islam juga berjaya memartabatkan orang Melayu dari segi keilmuan dan pendidikan. Ini dapat dibuktikan menerusi kewujudan pusat-pusat keilmuan seperti di Acheh dan Pattani, di samping melahirkan ramai tokoh ilmuan.

Sistem pendidikan Islam yang mengintegrasikan keperluan hidup duniawi dan ukhrawi amat relevan dengan keperluan manusia. Justeru, budaya membaca, mecintai ilmu pengetahuan dan cara berfikir yang kritis mesti diwujudkan dan diberikan keutamaan dalam masyarakat. Oleh kerana pembudayaan ilmu pengetahuan ini amat disignifikan dalam membina peradaban manusia, sarjana tempatan Prof Dr Wan Mohd Nor Wan Daud (1997:55) meggariskan beberapa panduan kearah merealisasikan matlamat dan hasrat tersebut. 

Antaranya ialah : 

Mementingkan ilmu pengetahuan

Berkekalannya hasil ilmiah

Berterusannya usaha keilmuan

Proses syura dan nilai-nilai kepimpinan

Sikap hormat kritis perlu ada dalam diri setiap orang yang berilmu bagi merealisasikan budaya keilmuan

Memberi pengiktirafan terhadap peranan kaum wanita. 

Jika kita amati sejarah Islam secara keseluruhan, kita akan dapati bahawa kejayaan, kemenangan dan kekuatan ummah disebabkan oleh umat Islam ketika itu mendekatkan diri dengan Islam. Dalam erti kata lain, mereka memahami Islam dengan pemahaman yang sebenar dan tulen, mengamalkan ajaran Islam secara sempurna dan menyeluruh dalam pelbagai dimensi kehidupan.

Pembinaan Jati Diri Insan

· Tamadun Melayu yang ditunjangi oleh kekuatan pegangan terhadap agama Islam sebenarnya telah banyak memberikan sumbangan kepada semangat juang di kalangan cendikiawan-cendikiawan Melayu dalam memperjuangkan hak orang Melayu dan juga kebebasan Tanah Melayu daripada belenggu penjajahan.

· Di bawah pemerintahan British semangat kebangsaan untuk berjuang mempertahan dan membebaskan tanah Melayu telah bermula seawal 1900 dengan diketuai oleh beberapa orang pemikir dan cerdik pandai yang memperolehi pendidikan tinggi dalam bidang pengajian Islam daripada Universiti Al-Azhar Mesir dan juga daripada beberapa universiti di Timur Tengah yang lain.

· Mereka ini telah menggunakan bahasa Melayu sebagai wahana dalam menyampaikan buah fikiran dalam beberapa majalah dan akhbar seperti al-Imam, Neracha dan al-Ikhwan.

· Penerapan nilai-nilai Islam yang telah menjadi akar umbi kawalan terhadap semua dasar dan polisi yang dijalankan oleh kerajaan telah menampakkan lagi kepada kita peranan agama Islam dalam pembentukan negara Malaysia.

· Nilai-nilai Islam yang suci dan universal telah dapat diterima oleh semua bangsa majmuk yang tinggal dalam negara ini. 

· Nilai-nilai Islam yang berasaskan tauhid dan mencakupi semua aspek hidup manusia telah menjadi satu mekanisme kawalan dan panduan bagi kakitangan kerajaan dalam menjalankan tugas mereka. Keistimewaan agama Islam yang menjadi identiti bangsa Melayu telah menjadikan tamadun Melayu sebagai asas tamadun Malaysia.

Tegasnya,dalam usaha membentuk identiti dan jati diri insan Melayu ini, sewajarnya umat Melayu hari ini kembali semula mengahayati apa yang telah ditetapkan oleh umat Melayu zaman kegemilangan iaitu penghayatan sepenuhnya terhadap ajaran Islam yang syumul yang tentunya akan melahirkan watak insan Melayu yang beriman,bertakwa dan berakhlak mulia.

Kedudukan Istimewa Orang Melayu dan Bumiputera

Hak istimewa ini meliputi jawatan dalam perkhidmatan awam, biasiswa, pendidikan,perniagaan dan kemudahan khas lain yang diberikan. Namun perkara ini dilaksanakan dengan cara tidak menindas kaum-kaum lain. Sebagai contoh hingga mengakibatkan kehilangan sebarang jawatan awam yang dipegang oleh sesiapa atau penarikan sebarang biasiswa atau keistimewaan yang dinikmati oleh kaum lain atau perlucutan/penamatan permit lesen yg dipegang olehnya.

Rasional Kedudukan Istimewa Orang Melayu dan Bumiputera.

Mengambil kira semangat persefahaman, toleransi, berkongsi kuasa & sedia berkorban di kalangan orang Melayu & bukan Melayu ketika penggubalan perlembagaan.

Perkara-perkara yang khususnya menyentuh 3 perkara iaitu:

· Perkhidmatan Awam.

Dalam perlembagaan dinyatakan bahawa adalah menjadi tanggungjawab untuk menentukan rezab bagi orang Melayu & bumiputera dengan memperuntukkan kadar bilangan jawatan dalam perkhidmatan awam persekutuan di fikirkan perlu. Namun layanan yang adil mesti diberikan kepada setiap kaum dari segi kenaikan pangkat, gaji & kebajikan yang lain.

· Ekonomi

Faktor pembahagian kekayaan dan agihan pendapatan yang tidak adil dan seimbang menjadi faktor utama yang mempengaruhi hubungan etnik.

· Pendidikan

Sistem pendidikan tinggalan penjajah telah mengekalkan orang Melayu dan bumiputera dalam kemiskinan dan tercicir dalam kemajuan pendidikan.Walaupun kedudukan istimewa mengenai pendidikan Melayu dan bumiputera diwujudkan namun pelbagai toleransi antara kaum telah diwujudkan dengan tidak menghapuskan sekolah Cina dan Tamil. Toleransi kaum juga menyebabkan pemberian pinjaman pendidikan diberikan kepada semua kaum menerusi PTPTN untuk membiayai kos pendidikan mereka.

KONSEP TAMADUN MELAYU

Tamadun Melayu merupakan sebuah tamadun yang dibentuk oleh sekelompok manusia yang digolongkan secara luas sebagai kumpulan orang-orang Melayu dan bertempat di suatu wilayah di Asia Tenggara. Wilayah ini dikenali dengan pelbagai nama seperti Gugusan Kepulauan Melayu, gugusan Kepulauan Melayu-Indonesia, Nusantara, Alam Melayu dan Tanah Jawi. (TITAS, 2004: 163) Sebelum Perang Dunia II, kawasan ini dirujuk sebagai Asia of the Monsoons, East Indies dan juga Further India atau Hindia Jauh. (Azam Hamzah, 1997: 1) 

Tamadun Melayu adalah tamadun menyeluruh yang dibangunkan oleh bangsa Melayu berteraskan bahasa Melayu setelah kedatangan dan penerimaan Islam di seluruh rantau Alam Melayu. Pemahaman terhadap Tamadun Melayu sebagai satu tamadun bangsa di rantau Alam Melayu amat bersandar kepada pemahaman terhadap Tamadun Islam. Ini kerana kemunculan Tamadun Melayu bertitik tolak dari penerimaan Islam oleh masyarakat rantau Alam Melayu secara keseluruhannya. Pengajaran akidah Islam oleh para mubaligh Islam di seluruh rantau Alam Melayu secara bertahap-tahap telah membina asas Tamadun Melayu. Situasi ini bertambah mantap apabila para mubaligh berjaya menarik minat pemerintah Melayu. Sedikit demi sedikit pemerintah Melayu beralih kepada kepercayaan Islam. Penerimaan ini memberi kesan yang amat besar kepada pembinaan Tamadun Melayu sebagai satu tamadun yang menghubungjalin suku kaum Melayu yang pelbagai. Sebagai contohnya, Merah Silu di Pasai, Sumatera telah menerima akidah Islam. Demikian juga Parameswara di Melaka telah bersedia menerima akidah Islam dari Syed Abdul Aziz untuk dirinya, keluarganya dan kemudiannya masyarakat Melayu secara bertahap-tahap mengikut jejak pemerintahnya. 

Tamadun Melayu terbina dengan nilai falsafah Islam yang tercerna dalam world view masyarakat Melayu. Setiap gerak, tingkah dan usaha orang Melayu disandarkan kepada falsafah Islam. Justeru itu, akar umbi bagi Tamadun Melayu adalah Tamadun Islam. Hal ini menjadi kaitan utama kerana Islam telah berjaya merubah kepercayaan, pemikiran, cita rasa dan tingkah laku masyarakat Melayu di negara dan rantau ini. Menurut Mohd Taib Osman (1988: 2); 

“Budaya orang Melayu; persambungan dan perubahan berlaku setiap kali tibanya pengaruh peradaban-peradaban luar, pertamanya daripada peradaban India, kemudian peradaban Islam dan mulai abad yang lalu, kita di Semenanjung secara menyeluruh, daripada peradaban Barat moden. Pada tiap-tiap titik tibanya pengaruh luar itu, terdapat ciri-ciri yang telah sedia memperlanjutkan budaya di samping munculnya ciri-ciri yang mengasaskan perubahan”. 

Kehadiran Islam di Alam Melayu telah membawa perubahan besar ke atas nilai dan budaya orang Melayu. Peralihan gaya berfikir, corak sosial, dan interaksi muamalat di kalangan orang Melayu dan masyarakat sekitar telah diungguli oleh nilai tradisi Islam, sehingga unsur-unsur Hindu-Buddha hampir terhakis dalam gaya hidup dan corak pemikiran masyarakat Melayu. Meskipun demikian, masyarakat Melayu tidak menolak sepenuhnya amalan dan nilai tradisi Hindu dan mereka tetap mengekalkan unsur-unsur yang tidak bertentangan dengan ajaran Islam. Syed Muhammad Naquib menegaskan bahawa agama Islam telah mengubah jiwa dan fizikal masyarakat Melayu Malaysia dan Indonesia. Manakala Mohd Taib Osman pula berpendapat bahawa kedatangan Islam ke Nusantara telah membawa perubahan sehingga menjadikannya sebahagian daripada dunia Islam (Ismail Hamid, 1991:60). Perubahan-perubahan yang maksudkan oleh kedua-dua tokoh di atas dapat dilihat daripada semua aspek kehidupan seperti bidang bahasa, sastera, intelektual, undang-undang, kepercayaan, politik, adat istiadat dan kesenian.

Tamadun Melayu tidak mengambil kira sumbangan beberapa kerajaan awal Alam Melayu seperti kerajaan Srivijaya di Palembang, Langkasuka di Kedah dan Kerajaan Majapahit di Pulau Jawa yang telah dibina lebih awal daripada Tamadun Melayu, walaupun sejarah membuktikan bahasa Melayu telah mula digunakan lebih awal daripada kemunculan Tamadun Melayu. Ini kerana tamadun awal ini tidak mempunyai rantaian dengan tamadun Melayu yang muncul setelah kewujudan pengaruh Islam di rantau Alam Melayu. Ikatan rantaian ini terputus kerana dasar pembinaan masyarakat pada kerajaan awal mempunyai tunjang yang berbeza dengan tamadun Melayu yang muncul kemudian. Tunjang yang dimaksudkan ialah agama Islam. 

CABARAN TAMADUN MELAYU MASA KINI 

Cabaran yg diterima oleh tamadun Melayu kini terdiri daripada 2 cabang iaitu cabaran dari dalam & cabaran dari luar.

Cabaran dari dalam yang kelihatan sangat ketara ialah cabaran sosio-budaya kesan daripada kemajuan dan perubahan yang dicapai dan dialami. Golongan yg paling berisiko tinggi utk menghadapi cabaran tersebut adalah golongan remaja & belia. Ini kerana golongan ini mempunyai tanggungjawab yg sangat besar yg diharapkan oleh kerajaan utk terus menyambung segala kecemerlangan yg tlh berjaya di capai. Walaubagaimanapun, remaja sekarang khususnya remaja Melayu byk terbabit dgn gejala sosial yg sangat membimbangkan seperti penyalah gunaan dadah, kesalahan juvana dsbgnya. Ini kerana golongan ini mempunyai tanggungjawab yg sangat besar yg diharapkan oleh kerajaan utk terus menyambung segala kecemerlangan yg tlh berjaya di capai. Walaubagaimanapun, remaja sekarang khususnya remaja Melayu byk terbabit dgn gejala sosial yg sangat membimbangkan seperti penyalah gunaan dadah, kesalahan juvana dsbgnya.

Manakala cabaran dari luar pula seperti kemasukan pengaruh asing, terutama sekali unsur-unsur dari Barat. Unsur-unsur ini adalah kesan daripada berlakunya globalisasi ataupun proses pengecilan dunia. Barat adalah merupakan satu kuasa yang sangat berpengaruh dan mampu menjejaskan kekuatan asasi orang Melayu, terutama sekali dari segi nilai dan amalan agamanya, adat resamnya dan juga proses sosialisasi dan pembudayaan. Pengaruh Barat yg membawa ideologi seperti sekularisme, liberalisme, materialisme, rasionalisme, atiesme dan lain-lain, menyebabkan banyak yang terpengaruh khususnya dari segi pemikiran orang-orang Melayu. 

Oleh itu pembersihan jiwa seperti menekankan akauntabiliti dan ketakwaan, kesederhanaan, pengorbanan diri, prinsip dan sebagainya sangat diperlukan untuk memastikan masyarakat Melayu tidak terpesong daripada ajaran Islam yang sebenarnya.